Wanneer Harten elkaar vinden.... (gedeelte is 18+)

[Sterrenvolger]

Dit verhaal is een samenwerking tussen Debby en Annemarie.

Het is het jaar 3.026 tijdens Bladval en hun terugkeer naar het Vooraltijdgroen Woud.

Oriana en Grasloper's zijn nog maar tieners en dikke vrienden vanaf hun geboorte. Alles gaat goed tot ze op een dag te ver weglopen van de stam en alles verandert....


De grasvlakte was nooit Oriana favoriete plek geweest. Alles was droog en ruw, zelfs de lucht rook er niet lekker. Nee, Oriana kon niet wachten totdat ze weer naar het Vooraltijdgroen Woud gingen. Daar werd je wakker van de kruidige geur die alleen een woud geeft nadat de regen is neergevallen. Maar ze wist dat niet iedereen daar zo na uit keek als zij. Dus hield ze haar mening voor haar en liet de andere genieten van deze dorre vlakte.

Oriana lag op haar rug in het hoge gras, haar blik gefocust om de voorbij zwevende wolken. Zachtjes zong ze een lied dat ze in haar hoofd had, met haar handen tikte ze op de grond om de ritme te bepalen. Ze was zo in gedachten dat ze geen aandacht schonk wat er om haar heen gebeurde. Ze wist dat er altijd wel iemand van de stam haar volgde als ze te ver af dwaalde.

Op een paar meter afstand lag haar vaders wolf, Scherptand, verscholen. Zijn lichtbruine vacht ging op in het hoge verdroogde gras. Hij spitste zijn ogen bij het horen van naderende voetstappen.
-
Grasloper strekte zich uit en trok een grashalm los, hij maakte het schoon en stopte het uiteinde in zijn mond.
Eindelijk waren ze weer op de vlakte! Hier kon je alles zien, de eenzame bomen waar water was, een naderende donderwolk, echt alles!

Hij vroeg zich af waar Oriana was, hij wist dat zij nooit uitkeek naar hun trektochten over de Vlakte, iets wat hij waarschijnlijk nooit helemaal zou begrijpen. Hij vond het heerlijk in het Vooraltijdgroen Woud, maar de vlakte was waar hij geboren was!
Hij had gevraagd aan zijn vader of hij de vallen mocht gaan bekijken, na twee dagen zou er vast wel iets in zitten. Misschien wilde Oriana wel mee.

Grasloper zag haar een eindje verderop en liep naar haar toe.

De wind speelde zachtjes met zijn haren en kriebelde zijn neus. Hij bedacht zich dat hij maar niet meer zijn haar kort moest snijden of in ieder geval lang genoeg dat hij er nog een staart in kon maken.
Hij pakte zijn speer en vuurstenen mes en stopte het in een zak.

Hij hoopte dat Oriana mee wilde, misschien konden ze nog wat rennen of zwemmen in dat kleine beekje bij de laatste val.
-

[Sterrenvolger]

Scherptand hief zijn kop op en draaide het in de richting Grasloper. Hij keek de jongen aan met zijn bruine ogen en stond toen op om hem te begroeten. Met zijn kop duwde hij tegen Graslopers’s benen om zijn aandacht te krijgen. Hij wees met hoofd naar waar Oriana lag alsof hij wou zeggen "Daar is ze. Kan ik nu gaan?"

De wolken zweefden voorbij. Oriana vergat de tijd. Het was zo rustig en vredig dat ze niet eens merkte dat haar ogen zwaar begonnen te worden.
-
Grasloper glimlachte en knikte een bedankje naar Scherptand

Langzaam sloop hij naar Oriana, er goed voor zorgend dat hij niet gehoord werd.
Toen sprong hij naar haar toe en landde met beide voeten aan een kant boven haar.

"He slaapkop! Ga je mee? Het is veel te mooi weer om niks te doen!" Zijn lach was speels en luid.
De ouderen keken naar hem en toen naar elkaar. Ze waren blij dat die twee goed met elkaar op konden schieten.

Grasloper sprong weer omhoog, hopend dat Oriana hem zou proberen te vangen.
-
Oriana schrok wakker, met grote ogen keek ze recht in die van Grasloper. "Alle pukkelnoten nog aan toe!" riep ze tegen hem terwijl haar lippen zich in een lach vormde. "Als je denkt dat je daar mee weg komt ben je nog dommer dan een trol." Oriana sprong lenig omhoog en begon achter Grasloper aan te rennen.

De ouderen keken elkaar weer aan. Voor wat elk van hun nu dacht was geen woord nodig.
-
Grasloper's lach galmde over de vlakte, terwijl hij hard wegrende. "Je weet toch dat je me niet te pakken krijgt! Haha."
Het gemak sprong hij over een omgevallen boom richting de eerste val van zijn vader.

Hij maakte snel een bocht om Oriana van haar stuk te brengen en maakte de fout om achterom te kijken.
Hij voelde zijn voet ergens achter haken en het volgende moment rolde hij over de grond.
-

[Sterrenvolger]

Zo snel haar benen haar konden dragen rende ze achter Grasloper aan, sprong over dezelfde boomstronk en nam een sprintje om de afstand tussen hun twee te verkleinen. Bij het zien van Grasloper val stopte Oriana voor een kort moment om vervolgens naar hem toe te lopen. *Alles goed of moet ik je gaan dragen. * zond ze naar hem. Oriana strekte haar handen naar hem uit om hem omhoog te helpen.
-
Grasloper krabte achter zijn oor. *Niet mijn beste val, maar zeker niet mijn slechtste.* Grapte hij en pakte Oriana's uitgestrekte handen.

Hij voelde even aan zijn enkel, niks gekneusd of gebroken. *Je weet dat ik het nooit erg vind om gedragen te worden.* Grasloper pakte zijn zak weer en zijn speer. "Ik kan nog wel verder lopen. Heb je zin om de vallen te bekijken? De eerste is daar net voorbij die rotsen. De andere twee iets meer naar zonsondergang."
-
Oriana lachte over de opmerking dat hij wel door haar gedragen wou worden "De dag is nog niet voorbij." zei ze met ondeugende knipoog.

"Zal ik maar voor op gaan, in het geval dat er nog meer struikelgevaar op de loer ligt." De elfin wachtte niet op zijn antwoord en begon richting de rotsen te lopen. "Waar heeft je vader ze neergezet?"
-
Grasloper lachte een beetje scheef naar Oriana's rug en bloosde.
Gelukkig had ze het niet gezien!
De laatste tijd was hij haar anders gaan zien, maar hij wist niet goed wat hij ermee moest doen.

"Daar bij die rots is de eerste, dan moeten we richting zonsondergang en bij een kleine struik is de tweede..." Hij antwoordde nonchalant en wees met zijn speer naar de rots.
"Ik hoop eerlijk gezegd op een haas of een renvogel. Moeder weet die altijd zo lekker klaar te maken." Het water liep hem al in de mond.

Niet lang daarna bereikte ze de rots, tot grote vreugde van hem zat er inderdaad een haas in de val. "Heerlijk! Dank de Allerhoogsten!"
De haas leefde nog, maar met een snelle beweging met zijn mes sneed hij de keel door en bedankt de haas voor zijn vlees terwijl het bloed uit de haas stroomde.
Thuis zou hij de lever aan zijn vader geven, het was tenslotte zijn val.

Trots hield hij het omhoog en bond het aan zijn speer. "Op naar de volgende!"
-

[Sterrenvolger]

Oriana keek toe hoe Grasloper de haas uit zijn lijden verloste. Ergens was ze erg onder de indruk hierdoor ook al begreep ze zelf niet waarom. Het leek wel of er verandering aan zat te komen. Soms keek ze naar haar beste vriend en voelde dan wat kriebelen in haar onderbuik. En ergens had ze het vermoeden dat dat ook bij hem gebeurde. Vooral bij het zwemmen bekeek hij haar anders dan voorheen. Sinds de laatste maan wisselingen was haar lichaam verandert. Het meisjesachtige was er af en de vrouw had haar plek ingenomen.

"Dan wil ik de linkerpoot wel hebben." Zei Oriana terwijl ze een duw gaf aan de hangende haas. "Als we toch in de buurt van het water zijn zullen we dan gaan zwemmen?" Vroeg ze zonder Grasloper direct aan te kijken. "Dan kan ik mijn haren even goed doorspoelen. Ik heb het gevoel dat er overal zand en dorre grassprieten in zit."
-
Zonder haar aan te kijken knikte Grasloper. "Klinkt goed. Bij de laatste val is een klein beekje, als je het niet erg vindt om te wachten."

Hij keek met geknepen ogen richting de zon en daarna naar de donderwolk die hij eerder had gezien. Hij leek niet dichterbij te zijn gekomen, voor de zekerheid pakte hij wat zand en strekte zijn arm voor hij het weer los liet.
"Windstil..... Als we doorlopen zijn we er binnen de helft van een halve lichtdag." Hij wilde nog niet denken aan het zwemmen, bang dat zijn hoofd nog roder dan een Prikkelbloem zou worden.
-
"Nee hoor geen probleem." Antwoorde Oriana. Met haar slanke vingers was ze al begonnen om de vlechtjes uit elkaar te halen. De kraaltjes gaf ze aan Grasloper zodat hij zich kon opbergen aangezien Oriana niets bij zich had, zelf haar boog lag veilig opgeborgen.
-
Grasloper nam de kralen aan en draaide ze eerst rond in zijn hand voor hij ze opborg.
Hij versnelde zijn pas een beetje, hoe sneller ze bij het koude water waren, hoe beter!

"Daar is de volgende, maar volgens mij is het leeg." Toen ze bij de val aankwamen, zag hij dat de prooi was ontsnapt. Er lagen veel veren op de grond, lange staartveren en penveren, maar ook wat kleinere met dons.
"Wat denk je? Zal je moeder of Ralina hier wat aan hebben?"
-

[Sterrenvolger]

Oriana liep achter Grasloper aan en merkte dat hij zijn pas versnelder. Ze keek hoe hij de val onderzocht en een paar veren van de grond raapte om ze aan haar te laten zien. Oriana pakte een paar staart en pen veren van hem over en schoof ze in haar blonde krullende haren. "Staan ze mij dan niet mooi?" vroeg ze speels. Oriana nam een stap naar voren zodat Grasloper het goed kon zien. Met haar glinsterende groene ogen keken ze in de van hem. **Maar als je ze liever aan iemand anders geeft...**

Voordat Grasloper kon antwoorde nam Oriana een stap naar achteren, gevolgd door nog twee. **Dan moet je ze maar komen halen.** zond ze gesloten. Behendig draaide ze zich om en begon richting het water te rennen. Haastig begon ze haar jurk los te maken. Nog een paar stappen en dan kon ze het water in duiken.
-
Grasloper's hart bonkte in zijn keel. Mooi? Ze was de mooiste die hij kende... Zelfs in het zenden van anderen, waarin ze verhalen vertelden van vroeger, had hij nooit iemand gezien die hij mooier vond dan Oriana!

**Ze zijn voor j...** Hij durfde niet meer verder te zenden, bang wat ze zou zeggen als ze voelde wat hij nu voelde.
Vlug stopte hij de kleinere veertjes in zijn zak en gooide het bij zijn speer.
Vergeten was de laatste val, eigenlijk was hij alles vergeten, behalve Oriana.

Hij rende haar achterna, nu meer dan ooit hopende dat het water heerlijk koel zou zijn. Hij friemelde aan zijn broek die plakte aan zijn benen door het warme weer en al huppelend en hinkelend kwam hij bij de oever van het beekje.
-
Oriana lachte bij het zien van Grasloper's uit kleed kunsten. Haar ogen begonnen te fonkelen van vermaakt.
Soepeltjes trok ze de, al lost gemaakte, jurk naar beneden en stapte er uit. Haar sandalen schopte ze een voor een uit en liet ze samen met de jurk achter op de oeverkant.

De wind begon op te zetten
en blies een warme luchtstroom door Oriana's haren. De veren vlogen uit haar haar en zweefde door de lucht totdat ze iets verder op lande en met de stroming van het water werden meegevoerd. Bij het zien van dat balanceerde ze voorzichtig over de gladde stenen. Het water dat tussen haar voeten en benen stroomde voelde fris en aangenaam aan. Nog een paar stappen en dan was het diep genoeg om te gaan zwemmen. *Kom je nog.. Of blijf je aan de kant staat te birren.*
-

[Sterrenvolger]

Hij probeerde niet te staren, hij had haar al zo vaak gezien, net als zij hem.
Toen voelde hij iets van teleurstelling, als Oriana zich zo op haar gemak voelde was het haast onmogelijk dat ze iets voelde voor hem....

Grasloper schraapte zijn keel en schopte zijn broek aan de kant, bedacht zich en hing toen zijn broek netjes over een kleine struik.
"Ja,ik kom er aan!" Zei hij vrolijk. Hij had even een momentje nodig om tot zichzelf te komen.

"Hoe is het water?" Hij twijfelde of hij ook zijn lendendoek zou uittrekken, maar besloot het niet te doen. Niet dat hij zich schaamde, maar... Hij wist eigenlijk niet waarom.

Voorzichtig stapte hij op de gladde stenen.
-

Oriana reikte haar hand uit om hem over de gladde stenen te helpen. Ze vond het maar vreemd dat hij zijn lendendoek aanhield terwijl zij net zo bloot was als op de dag dat ze ter wereld kwam. Ze vroeg zich af of hij zich misschien schaamde voor zijn lichaam. Wat helemaal niet nodig was, want zijn brede worden torso was Oriana niet ontgaan.

Een gedachten ontstond in haar hoofd. Zonder er verder over na te denken trok ze Grasloper dichter naar zich toen. Sloeg haar handen om zijn nek, haar borsten stevig tegen zijn borstkas gedrukt, en liet zich achterover vallen. Met een grote plons vielen ze beide in het water en gingen kopje onder.

Oriana liet Grasloper onderwater los maar niet voordat ze zijn lendendoek had losgetrokken en zwemde van hem weg. Boven gekomen barstte ze in giegelen uit. Ze gooide de doordringde lendendoek op de gladde stenen.
-
Grasloper's adem stokte in zijn keel toen hij haar naakte lichaam tegen zich aanvoelde. Hij kon niet meer helder denken tot hij het volgende moment in het koude, frisse water lag.

Hij proesten en kuchte toen hij weer boven water kwam en schrok toen hij een nat hoopje stof op de stenen lag. Hij keek naar beneden door het heldere water om te zien wat hij al vermoedde.
Verbaasd keek hij naar Oriana, waarom had ze dat gedaan? Wilde ze met hem spelen, zoals zijn ouders met elkaar speelden? Of was het gewoon voor de lol?

Hij besloot het te negeren, wat als hij het fout had en zij schrok van zijn wens om te spelen? Dat kon hij niet doen, dat zou alles veranderen.... Toch?

Haar gegiechel deed hem wel besluiten om haar actie met een gelijke actie te belonen.
Hij pakte haar arm en trok haar tegen zich aan..... Dit ging fout... Ze was zo mooi....
Snel tilde hij haar op, draaide een rondje met haar in zijn armen en gooide haar van zich af en liet haar kopje onder gaan.

*Voort wat, hoort wat, Oriana!* Lachte hij en hoopte op wat lol om de spanning te verdrijven.
-

[Sterrenvolger]

Door de zwaartekracht werd haar lichaam naar beneden geduwd en ging ze kopje onder. Ze opende haar ogen en zag door het heldere water Grasloper onderlichaam. Ze had hem vaker ontbloot gezien maar nog nooit zo...

Blozend kwam ze boven water. Ze had het warme gekregen dan ze dacht dat mogelijk was. En wou Grasloper niet de kans geven om dat op te merken. Wild begon ze haar handen van achteren naar voren te bewegen, zodat Grasloper werd overvallen door een golf van waterspetters. Nu kon hij haar tenminste niet rechtstreeks aankijken.

Zoals ze hoopte werd Oriana gedachten afgeleid van wat ze eerder onderwater gezien had. Ze begon van het spel te genieten en brak de spanning tussen hen met haar lachende stem. Het was duidelijk dat ze niet van plan was om te te stoppen.
-
Hij had haar actie voorzien en dook weg. Te laat, maar dat was niet erg, zo zag ze tenminste niet dat hij haar bewonderde.

"Serieus, is dat alles? Een beetje water plenzen?" Plaagde Grasloper lachend en begon haar ook nat te plenzen. Grote golven duwde hij haar kant op, maar hij kreeg er ook weer genoeg over zich heen.
-
Oriana wende haar gezicht af om te voorkomen dat de spetters haar zicht belemmerde. Ze besloot om het anders aan te pakken en verdween onder water. Met een boog zwom ze om hem heen. Speels tikte ze zijn been even aan en zwom weer verder. In de buurt van de oever kwam ze even boven water om adem te halen.

"Dus je wat anders?" Haar blonde haren verdwenen weer onder water. Terwijl grote rondjes om hem heen zwom zond ze * Wat dacht je van een weddenschap.*

Oriana kwam vlak achter hem naar boven. Ze vouwde haar handen om zijn schouders heen en kneep. Haar nagels vestigde zich in zijn huid. Ze duwde haar lippen tegen zijn rechter oog en fluisterde zachtjes "Of ben je bang te verliezen".
-
Het water was ondertussen wat modderig geworden, dus toen Oriana onderwater ging kon hij haar moeilijk volgen.
Ze tikte zijn been, maar Grasloper greep mis toen hij haar probeerde te vangen.

"Dus je wat anders?" Haar blonde haren verdwenen weer onder water. Terwijl grote rondjes om hem heen zwom zond ze * Wat dacht je van een weddenschap.*

Oriana kwam vlak achter hem naar boven. Ze vouwde haar handen om zijn schouders heen en kneep. Haar nagels vestigde zich in zijn huid. Ze duwde haar lippen tegen zijn rechter oog en fluisterde zachtjes "Of ben je bang te verliezen".

Met een grimas lachte hij. Ze wist dondersgoed dat hij een weddenschap nooit zou laten lopen. Hij pakte haar polsen beet zodat ze niet weg kon lopen. *Je weet dat ik een goeie weddenschap nooit zal laten lopen, klier! Wat had je in gedachten?* Zond hij speels.
Hij was ook benieuwd wat de prijs zou zijn en of ze dat nu zou zeggen....
Grasloper ging er eigenlijk al van uit dat hij ging winnen, want hij won ook vaak.
-

[Sterrenvolger]

Met een grimas lachte hij. Ze wist dondersgoed dat hij een weddenschap nooit zou laten lopen. Hij pakte haar polsen beet zodat ze niet weg kon lopen. *Je weet dat ik een goeie weddenschap nooit zal laten lopen, klier! Wat had je in gedachten?* Zond hij speels.
Hij was ook benieuwd wat de prijs zou zijn en of ze dat nu zou zeggen....
Grasloper ging er eigenlijk al van uit dat hij ging winnen, want hij won ook vaak.

Oriana voelde de warmte van zijn lichaam nu ze zo dicht tegen elkaar aan stonden. Hij had zijn handen om haar polsen gewikkeld,snel weg zwemmen zat er niet in.

Ze nam een moment om te besluiten wat een goede weddenschap zou zijn. Niets te serieus maar wel verleidelijk genoeg zodat Grasloper het niet kon afslaan.
"Wat dacht je van een wedstrijd. Wie het eerst zwemmend de grote rots bereikt heeft gewonnen." vroeg ze met een ondeugende stem "als jij wint mag je me een vraag stellen die ik eerlijk moet beantwoorden...maar als ik win moet jij mijn haren uit wassen."
-
Was dat alles? Als hij verloor moest hij haar haren wassen?
Maar dat had hij wel vaker gedaan of zat er meer achter.

"Nou, als jij dat als prijs wil... Lijkt me niet echt eerlijk tegenover elkaar." Hij liet even in het midden over wie hij vond die de beste prijs kreeg. De prijs die hij zou winnen maakte hem blij, want hij een vraag waar hij graag antwoord op wilde... Als hij het durfde te vragen!

"Verder nog iets wat ik moet weten voor ik win?"
-
Oriana was blij dat hij toe hapte. Dit ging nog leuk worden. Drijvend op haar buik lag ze naast hem. " oh ja... Voor ik het vergeet. Je moet op je rug zwemen met je ogen dicht." ze roteerde haar lichaam bij, zodat ze op haar rug in het water lag. "Nu ogen dicht en niet stiekem gluren. .." zei ze wetend dat dat moeilijk voor hem zou zijn, nu haar borsten en benen boven de watervlakte uit kwam.
-

[Sterrenvolger]

Even staarde hij naar haar, het water was veel te helder naar zijn zin.'
Hij kreeg droombeelden die rare dingen deed met zijn lichaam, vooral met zijn...
"NOU!! ALS DAT ALLES IS?" Hij schreeuwde het bijna uit om te verbloemen hoe hij zich voelde.

Hij plonsde het water in om wat af te koelen en bedacht dat hij nu ook op zijn rug moest liggen in het water.... Die gedachten maakte het er niet beter op, maar het kalmeerde wel wat er met zijn lichaam gebeurde.
"Euhmmm, dus ogen dicht en op de rug zwemmen... Goed, ja, ja, ik ben er.. ik ben er klaar voor." Hij hield zijn ogen dicht, want hij wilde niet weten of ze naar hem keek....
-
Oriana lachte bij het zien van Grasloper reactie. Dit ging nog leuker worden dan ze dacht. Ze zag dat Grasloper zijn ogen gesloten had en start klaar was. Hij was er zo zeker van dat hij ging winnen dat ze het niet kon laten om hem er in te luizen. Ze hield haar ogen open en bekeek hem van top tot teen. Wat ze zag beviel haar, erg aantrekkelijk. En ze wist dat als ze zich zelf zou aanbieden hij niet zou weigeren. Maar het spel wat ze nu speelden was veel te vermakelijk. Oriana vroeg zich af hoe ver ze kon gaan voordat....
"NU" zei ze snel en begon zwembeweginen naar te bootsen terwijl ze op haar plek bleef. Haar ogen wagenwijd open.
-

"NU" zei ze snel en begon zwembeweginen naar te bootsen terwijl ze op haar plek bleef. Haar ogen wagenwijd open.

Als een malle begon hij te zwemmen, hij moest en zou winnen!
Binnen een paar slagen wist hij dat hij voor lag en besloot zijn voorsprong zo groot mogelijk te maken, gewoon om haar nederlaag nog groter te maken.
Dat zou haar leren om weddenschappen in haar nakie voor te stellen.
De gedachte aan Oriana bloot, deed hem nog woester zwemmen.

Met zijn hoofd knalde hij tegen de rots. "Auw!!! Poep! Dat doet zeer!" Hij pakte zijn hoofd en stond op om te kijken waar hij tegenaan was gebotst.
De rots! Gewonnen! Hij had gewonnen!!!

Hij herpakte zich, uiteraard had hij gewonnen! Zelfvoldaan keek hij om zich heen naar Oriana....
-

[Sterrenvolger]

Oriana moest zich zelf inhouden om niet hardop te lachen. Terwijl Grasloper zwon met maar een doel voor zijn ogen, zwom zij naar de oeverkant. Oriana stapte uit het heldere water en ging op de gladde stenen zitten. Ze sloeg haar linker been over haar omhoog gestroken rechter, haar handen vouwde ze achter haar hoofd samen. En met een voldaane grijs keek ze toe hoe Grasloper "won".

De blik op Grasloper gezicht was prijsloos. Ze genoot er van om hem zo te zien, denkend dat het zo makkelijk was. Wat was hij toch voorspelbaar. ** En hoe voelt het om te winnen? ** zond ze zonder enige moeite te doen om haar voldaane gevoel te verbergen.
-
Perflext stond hij daar te kijken, zijn mond viel open van verbazing. Ze had hem er in geluisd!
De vuile.... De... De....

Maar nu stond hij voor nog een dillema. Ging hij haar straffen? Deed hij net of er niks was gebeurd, dat hij gewoon gewonnen had?
Zonder na te denken stapte hij het water uit met zijn blik op Oriana.
Eigenlijk zou hij blij moeten zijn, kennelijk wilde ze dat hij haar de vraag stelde, want hij twijfelde nu niet meer aan haar antwoord!
Terwijl hij terug liep vergat hij dat hij naakt was, het leek hem ook niks te schelen. Het leek zo...
-
Oriana leunde naar voren toen Grasloper haar kant op kwam. Hij leek een stuk zelfzekerde dan eerst. Oriana zag hoe waterdruppels over zijn gespierde lichaam gleden en bij elke stap die hij zette voelde ze de spanning tussen hun twee opbouwen.

Alles wat om haar heen gebeurde, de donker wordende wolken en opzettende wind gingen aan haar voorbij. Ze dacht niet aan morgen maar leefde in Het nu. Het enige wat er aan toe deed was Grasloper. En de uitdrukking op zijn gezicht.
-

[Sterrenvolger]

Grasloper zag de blik in Oriana's ogen en besefte weer dat hij naakt was, maar hij deed niks om zich te verbergen.
Integendeel zelfs! Hij voelde zich ineens heel zeker van zijn vraag en de blik in haar ogen maakte dat hij zichzelf mooi vond, een beter woord had hij er niet voor.
Hij schaamde zich niet meer, hij voelde zich sterker dan ooit!

Hij had alleen oog voor Oriana, niet voor de stenen waar hij op liep, niet voor de wind en al helemaal niet voor de donkere wolken in de lucht.
Nonchalant ging hij naast Oriana zitten, bracht zijn gezicht dicht bij de hare en fluisterde met een licht trillende stem. "Wil je nu mijn vraag horen?"
-
Oriana voelde de warmte van zijn ademhaling. De trilling is zijn stem deed haar bevestigen dat hij net zo zenuwachtig was als zij. Woorden leken haar te ontgaan. Oriana keek diep in zijn groene ogen, het enige wat ze kon uitbrengen was "Ja."
-
Even zei hij niks, de simpele 'ja' deed hem beseffen dat het nu of nooit was, althans voorlopig niet dan.
Hij keek in haar ogen en veegde een lok van haar haar weg die langs haar wang waaide. Geïntrigeerd keek hij naar het pluk haar.

"Wat ik wil weten, waar ik graag een eerlijk antwoord op wil krijgen..." Hij keek nog steeds naar de haarlok.
"Ik zou graag willen dat..." De woorden bleven hangen toen hij in weer in haar ogen keek.
-

---

((ooc: vanaf nu 18+))
Oriana zintuigen stonden op scherp als de woorden zijn lippen verlaten. Het gevoel van zijn hand door haar haren was iets was nog nooit had beleeft. Zo nieuw en toch zo vertrouwd. Oriana vroeg zich af hoe zijn mooie lippen zouden proefen. Ze wachte niet op de rest Grasloper vraag, waarvan hij het antwoord eigenlijk al wist. Oriana leunde naar voren, sloot haar ogen en duwde haar fuweel zachte lippen op die van hem.
Teder bewoog ze haar lippen en duwde die van Grasloper uit elkaar. Haar vochtige tong streelde die van hem. Tijd leek stil te staan nu ze samen in het moment waren. "Is dit wat je wou?". Vraagt ze, als ze hem een laatste zoen geeft voordat hun lippen afscheid nemen.
-

[Sterrenvolger]

Oriana's lippen voelde nog zachter dan in zijn dromen en toen haar tong de zijne streelde verloor hij alle besef van tijd.
Voorzichtig deed hij haar na.
Hij wist niet goed wat hij moest doen, maar zijn lichaam reageerde voor hem. Hij leunde op één hand en boog over haar heen, zijn kus was nog steeds teder, maar je kon de spanning voelen.
Met zijn andere hand streelde hij haar wang, nek en schouder.
Grasloper twijfelde of hij verder kon gaan, nu het eindelijk gebeurde...

In plaats daar van begon hij haar rug te strelen, haar zij en deed gewoon wat in hem opkwam. Stevig drukte hij haar tegen zich aan, hij voelde haar borsten tegen de zijne en het benam hem de adem.

Hij stopte met kussen, knielde naast haar neer en hield haar gezicht in zijn handen. *Ori, dit... Jij bent zo mooi! Weet je zeker dat je dit wil?* Hij liet haar voelen hoe zeer hij dit wilde, maar dat hij nu zou stoppen als ze twijfelde.
-

Oriana's lippen voelde nog zachter dan in zijn dromen en toen haar tong de zijne streelde verloor hij alle besef van tijd.
Voorzichtig deed hij haar na.
Hij wist niet goed wat hij moest doen, maar zijn lichaam reageerde voor hem. Hij leunde op één hand en boog over haar heen, zijn kus was nog steeds teder, maar je kon de spanning voelen.
Met zijn andere hand streelde hij haar wang, nek en schouder.
Grasloper twijfelde of hij verder kon gaan, nu het eindelijk gebeurde...

In plaats daar van begon hij haar rug te strelen, haar zij en deed gewoon wat in hem opkwam. Stevig drukte hij haar tegen zich aan, hij voelde haar borsten tegen de zijne en het benam hem de adem.

Oriana genoot van de sensatie die door haar stroomde, nu Grasloper met zijn ruwe handen haar zachte lichaam verkende.

Ze wist dat dit alles zou veranderen, niets het zelde zou zijn. Maar hier in zijn armen voelde ze zich veilig en vertouwd. Oriana liet al haar angsten varen en gaf haar zelf over aan hem.

Hij stopte met kussen, knielde naast haar neer en hield haar gezicht in zijn handen. *Ori, dit... Jij bent zo mooi! Weet je zeker dat je dit wil?* Hij liet haar voelen hoe zeer hij dit wilde, maar dat hij nu zou stoppen als ze twijfelde.

Ze keek hem met zwoele ogen aan. Ori zond hij, ondanks dat het niet haar zielnaam was, voelde ze alsof Grasloper haar voor het eerst echt zag. Al haar onzekerheden en inperfecties. In zijn ogen zag ze hoe graag hij dit wilde, zijn zenden bevestigde dat. In gedachten had ze zich afgevraagd hoe het zou om samen te vloeien, om een te zijn. Er was niemand anders met wie ze haar lichaam wou delen dan met Grasloper. *Ja, ik wil dit net zo graag als jij. Ik wil dit samen met jou beleven*
-

[Sterrenvolger]

Grasloper's hart sloeg een slag over en hij lachte verliefd. *Ori!* Het was zijn geheime koosnaampje voor haar vanaf het moment dat hij meer in haar had gezien dan alleen maar een vriendin.
Een druppel viel op zijn wang, maar hij merkte het niet. Het leek op een traan als je niet wist dat het een regendruppel was.
-
Oriana veegde met een vinger de traan weg. Was hij zo verbaasd over haar antwoord? Ze zoende hem, dit keer zelfverzekerde dan voor heen. Weer ging ze totaal op in het moment en vergat wat er om haar heen gebeuren.

Grijze wolken hadden de blauwe hemel verjaagd. Met luid gedonder lieten ze de regen naar beneden vallen.
-
Grasloper was even verbaasd, huilde hij? Hij kon het zich niet voorstellen!

Nog voor hij verder kon met zijn zoektocht over haar lichaam, hoor hij licht gedonder en het volgende moment voelde hij een enorme plensbui.

Met een verbaasde blik keek hij Oriana aan en schoot daarna in de lach.
"Snel onze spullen pakken en beschutting zoeken!"
-
"Lijkt me goed plan." lachte Oriana terug. Voorzichtig kwam ze overeind en balanseerde over de stenen, die nu nog gladder waren. Bij de oever gekomen pakte ze haar sandalen en jurk van de grond. "Waar toe?" vroeg ze.
-
Hij pakte snel zijn kleding en sandalen en dacht na. "Volgens mij is er in de buurt een grot!" Schreeuwde hij om boven de regen uit te komen, hij was even vergeten dat hij ook kon zenden.
"Ja! Daarheen!" Hij pakte Oriana's hand en trok haar mee naar de grot.
Het was geen grote, maar door de overhangende takken bleef het droog in de grot.

Hij schoof de takken iets weg en keek of er geen dier binnen was, daarna wenkte hij dat ze naar binnen kon.
Vergeten was wat ze mee bezig waren geweest, nu was zijn grootste zorg dat Oriana weer warm en droog werd....
-

[Sterrenvolger]

Oriana hield Graslopers hand stevig was. Hij begeleide haar naar de grot terwijl de regen steeds harder naar beneden kwam. Ze merkte dat ze, voor het eerst in een lange tijd op de vlakte, koud begon te krijgen. Kippenvel verspeide zich over haar afgekoelde lichaam.

Met haar armen over elkaar wachte ze op Grasloper, die de kleine grot aan verkennen was. Het leek verlaten te zijn. Oriana liep naar binnen en zag dat de grot niet veel groter was als hun tent.

Haar haren hadden zoveel water op genomen dat de regendruppels nog steeds over haar gezicht en lichaam glijden.
-
Vlug keek hij rond, de vloer was droog, geen verse uitwerpselen op de grond of op richels en de takken leken de ergste regen tegen te houden.
Voor de zekerheid hing hij zijn vest aan de binnenkant, het was niet veel maar de helft van de ingang werd nu afgedekt.

Zou hij een klein vuurtje maken? Nee, er was te weinig ruimte en de rook kon waarschijnlijk niet weg.
Hoe moest hij Oriana warm houden... Hoe....
Grasloper draaide zich om en keek naar haar, water druppelde uit haar haar en zonder het te willen reageerde zijn lichaam op de aanblik. Hij pakte een pluk haar en wrong het wat uit.
Langzaam trok hij haar in zijn armen, voelde de welving onderaan haar rug, waar haar huid de zijne raakte leek het net of hij in brand stond.
Hij tilde haar kin op en keek in Oriana's ogen, zijn handen liefkoosden eerst haar schouders, rug en toen haar billen.

Zijn hart begon sneller en krachtiger te kloppen toen hij bezit nam van haar lippen en haar stevig tegen zich aandrukte.
-
De aanraking van zijn handen op haar ronde vormen deed haar beseffen waar ze gebleven waren. Ze voelde zijn warmte en proefte zijn lippen.

Oriana sloeg haar armen om zijn nek en trok zich zelf omhoog. Ze kruisde haar benen om Grasloper middel, wetend dat hij haar zou opvangen. Oriana trok haar tong terug en likte zijn lippen. Met haar tanden hield ze zijn bovenlip vast en beet er zachtjes in. Vastberaden dat ze verder wou gaan liet ze los. Haar lippen en tong verkende zijn nek en hals.
-

[Sterrenvolger]

Zijn hoofd duizelde van alles wat hij voelde, zijn bloed leek te koken en zijn hart bonkte zelfs nog harder dan eerder.

Oriana's benen voelde heerlijk rond zijn middel en zachtjes kneede hij haar billen.
Grasloper werd verrast door het zachtjes bijten en een kreuntje van genot ontsnapte aan zijn mond, hij moest moeite doen om niet te gaan schreeuwen toen ze zijn nek en hals likte.
Hij wilde dit ook bij haar doen!

Hij keek om zich heen, zag zijn broek op de grond liggen en legde Oriana er zachtjes op. "Mijn beurt!"
Hij likte zachtjes haar lippen, kuste haar hals en knabbelde aan haar oorlel.
Hij vond het kuiltje in haar hals, hij wilde verder gaan, maar ging wat rechterop zitten om haar te bekijken.
Haar haren lagen uitgewaaierd onder haar, zijn adem stokte bij het zien van haar vorsten en vol verwondering liefkoosde hij de rondingen ervan.
-
Haar ademhaling versnelde van de opwinding die Grasloper bij haar los maakt. Zijn handen om haar billen , zijn tong over haar huid. Hij nam haar oorlel in zijn mond en knabbelde er aan, zachtjes kreunde ze in zijn oor. Hij ging verder naar beneden onderzocht haar hals. Ze keek hem aan , bevochtigde haar eigen lippen. Hij zag er zo verleidelijk uit.

Zijn handen masseerde haar ronde borsten en ze zag ze haar tepels er hard van werden. Ze genoot van Grasloper aanraking en kreunde toen hij een van haar tepels in zijn mond nam. Oriana streelde zijn nek, rug en billen. Onbewust duwde ze haar bekken omhoog en voelde de wrijving van zijn mannelijk lid tegen haar dijen.
-
Grasloper was verbaasd toen hij de tepel hard voelde worden, maar de kreuntjes die hij hoorde spoorde hem aan om hetzelfde te doen bij de andere. Met zijn tong trok hij een spoor naar de andere borst en likte haar nu andere tepel.
Hij voelde een dwang om zijn lid tegen haar aan te duwen, was dit het dan? Zou hij genot aan haar kunnen geven zoals hij wel eens bij anderen had gezien?

Hij besloot om nog even te wachten tot hijzelf dat zou ervaren en met een hand begon hij haar dijen te strelen, hij begon bij haar knie en heel langzaam streelde hij omhoog. Hij plaagde iets toen hij haar reactie voelde en hoorde.
Hij verliet haar borsten en nam gretig bezit van haar mond, duwde met zijn tong haar lippen uiteen en liet het dansen met de hare. Zijn hand vond eindelijk wat zijn lichaam wilde voelen en met zijn vingers streelde hij haar tussen haar benen. Meteen voelde hij haar reactie, wat hem aanzette om door te gaan.

**Ori, nooit had ik gedacht dat dit.. Dat wij... Ik wil je, maar ik wil je geen pijn doen.** Hij kuste haar gepassioneerd terwijl hij zachtjes tegen haar aan bewoog. **Zeg me wat jij wilt, wat ik moet doen zodat jij genot ervaart!** Meer dan zichzelf wilde hij dat Oriana genot ervaarde, maar nog dan dat hij dat zou doen.
-