Post by Sterrenvolger on Jan 7, 2019 9:35:57 GMT
Geschiedenis
De Moedermaan stond hoog aan de hemel. Vijf elfen keken elkaar aan en gelijktijdig stonden ze op. Overal om hun heen sliepen hun stamgenoten, te dronken om te merken dat ze opstonden.
Maar hun blik was niet op hen, maar op degene die op een laaghangende tak lag, Tweespeer. Hij was het die hun tot deze daad had gedwongen...
De waanzin van hun hoofdman deed hun beseffen dat hun toekomst alles behalve zeker was en nu twee van hen zwanger waren wilden ze een nieuwe toekomst.
Met een zucht van verlichting pakten Bloedjager, Sterrenvolger, Yasha, Snelboog en Ralina hun eerder verstopte spullen, maar ze waren nog niet veilig. Ze moesten nog voorbij de wolven die trouw waren aan de sterkste elf, aan Tweespeer.
Gelukkig konden met de hulp van de wolven van Bloedjager en Sterrenvolger zonder veel problemen wegkomen, maar nog altijd waren ze niet gerust, pas toen de zon voor de tweede keer op was gekomen en ze nog altijd niemand hadden gezien, durfden ze wat langzamer te lopen.
Eerst hadden ze het plan om terug te gaan naar de andere Wolfrijders onder leiding van Hemelsvuur, maar ze waren bang weggestuurd te worden of nog erger, dat Tweespeer ze daar weer kwam halen.
Dus liepen ze door, ze probeerden de bekende jachtgronden te vermijden, richting waar de zon ondergaat tot ze niet meer verder konden. Het land stopte en maakte plaats voor water zover ze konden kijken.
Dus besloten ze door de bergen te gaan.
Daar beviel Yasha, door al het reizen eerder dan verwacht, van haar dochter Oriana, de vijf waren blij dat de bevalling zonder problemen was verlopen en bleven tijdelijk op een plek tot moeder en kind sterk genoeg waren om verder te gaan.
Ze wisten niet hoe lang de reis had geduurd, in de bergen leken alle seizoenen op elkaar, maar toen ze eindelijk de bergen voor bij waren zagen ze niks anders dan bomen, bomen en nog meer bomen.
De Reizigers voelden zich er meteen thuis, het was een verademing vergeleken met het berglandschap.
Een lange tijd zwierven ze rond tot de regen begon. Dat was niet het ergste, maar wel dat er geen einde aan leek te komen.
Ontmoedigd dat dit toch niet zo'n goede plek was reisden ze weer verder. Toen ze eindelijk uit het woud kwamen waren ze verbaasd. Een wijds landschap met niets anders dan gras! Gras die tot hun middel reikte.
Ze zagen genoeg wild om op te jagen, maar de openheid van dit landschap was overweldigend. Gelukkig waren er hier en daar kleine groepjes bomen waar ze zich konden verschuilen.
Hoewel dit nieuwe land veel voedsel gaf en dus ook huiden om zichzelf te kleden en tenten te maken, besloten ze toch om steeds verder te gaan. Ze waren nu toch al gewend om te reizen, dus waarom niet verder gaan tot ze een goede plek vonden?
Het was op dit Grasland dat Sterrenvolger geboorte gaf aan haar zoon, Grasloper.
Inmiddels gewend aan het rondreizen duurde het niet lang voor ze weer verder gingen, nu richting de bergen die in de verte zichtbaar waren.
Het was inmiddels winter geworden en dat was goed te merken. De wind waaide hard en al het wild leek te zijn verdwenen. In de bergen was het nog steeds guur, maar omdat ze met twee jonge kinderen zaten wilden ze niet verder reizen, maar liever wachten tot het weer beter werd.
De lente brak aan en ook kwamen de dieren terug.
Ze besloten te blijven en na te denken wat ze wilden. Vaak maakten ze korte reizen om te kijken hoe het ergens anders was, maar tijdens de hitte van de zomer kwamen ze er achter dat het in de bergen zeer goed leven was.
De winter baarden hen toch zorgen en dus besloten ze, toen de herfst in de lucht kwam om terug te gaan naar het woud waar ze eerst hadden gewoond.
Zo begon hun leven op dit continent, reizend van plek naar plek.
(Route die de stam elk jaar volgt.)
De Bergen in de zomer, Grasland in lente en herfst, het tropische woud in de winter.
De Moedermaan stond hoog aan de hemel. Vijf elfen keken elkaar aan en gelijktijdig stonden ze op. Overal om hun heen sliepen hun stamgenoten, te dronken om te merken dat ze opstonden.
Maar hun blik was niet op hen, maar op degene die op een laaghangende tak lag, Tweespeer. Hij was het die hun tot deze daad had gedwongen...
De waanzin van hun hoofdman deed hun beseffen dat hun toekomst alles behalve zeker was en nu twee van hen zwanger waren wilden ze een nieuwe toekomst.
Met een zucht van verlichting pakten Bloedjager, Sterrenvolger, Yasha, Snelboog en Ralina hun eerder verstopte spullen, maar ze waren nog niet veilig. Ze moesten nog voorbij de wolven die trouw waren aan de sterkste elf, aan Tweespeer.
Gelukkig konden met de hulp van de wolven van Bloedjager en Sterrenvolger zonder veel problemen wegkomen, maar nog altijd waren ze niet gerust, pas toen de zon voor de tweede keer op was gekomen en ze nog altijd niemand hadden gezien, durfden ze wat langzamer te lopen.
Eerst hadden ze het plan om terug te gaan naar de andere Wolfrijders onder leiding van Hemelsvuur, maar ze waren bang weggestuurd te worden of nog erger, dat Tweespeer ze daar weer kwam halen.
Dus liepen ze door, ze probeerden de bekende jachtgronden te vermijden, richting waar de zon ondergaat tot ze niet meer verder konden. Het land stopte en maakte plaats voor water zover ze konden kijken.
Dus besloten ze door de bergen te gaan.
Daar beviel Yasha, door al het reizen eerder dan verwacht, van haar dochter Oriana, de vijf waren blij dat de bevalling zonder problemen was verlopen en bleven tijdelijk op een plek tot moeder en kind sterk genoeg waren om verder te gaan.
Ze wisten niet hoe lang de reis had geduurd, in de bergen leken alle seizoenen op elkaar, maar toen ze eindelijk de bergen voor bij waren zagen ze niks anders dan bomen, bomen en nog meer bomen.
De Reizigers voelden zich er meteen thuis, het was een verademing vergeleken met het berglandschap.
Een lange tijd zwierven ze rond tot de regen begon. Dat was niet het ergste, maar wel dat er geen einde aan leek te komen.
Ontmoedigd dat dit toch niet zo'n goede plek was reisden ze weer verder. Toen ze eindelijk uit het woud kwamen waren ze verbaasd. Een wijds landschap met niets anders dan gras! Gras die tot hun middel reikte.
Ze zagen genoeg wild om op te jagen, maar de openheid van dit landschap was overweldigend. Gelukkig waren er hier en daar kleine groepjes bomen waar ze zich konden verschuilen.
Hoewel dit nieuwe land veel voedsel gaf en dus ook huiden om zichzelf te kleden en tenten te maken, besloten ze toch om steeds verder te gaan. Ze waren nu toch al gewend om te reizen, dus waarom niet verder gaan tot ze een goede plek vonden?
Het was op dit Grasland dat Sterrenvolger geboorte gaf aan haar zoon, Grasloper.
Inmiddels gewend aan het rondreizen duurde het niet lang voor ze weer verder gingen, nu richting de bergen die in de verte zichtbaar waren.
Het was inmiddels winter geworden en dat was goed te merken. De wind waaide hard en al het wild leek te zijn verdwenen. In de bergen was het nog steeds guur, maar omdat ze met twee jonge kinderen zaten wilden ze niet verder reizen, maar liever wachten tot het weer beter werd.
De lente brak aan en ook kwamen de dieren terug.
Ze besloten te blijven en na te denken wat ze wilden. Vaak maakten ze korte reizen om te kijken hoe het ergens anders was, maar tijdens de hitte van de zomer kwamen ze er achter dat het in de bergen zeer goed leven was.
De winter baarden hen toch zorgen en dus besloten ze, toen de herfst in de lucht kwam om terug te gaan naar het woud waar ze eerst hadden gewoond.
Zo begon hun leven op dit continent, reizend van plek naar plek.
(Route die de stam elk jaar volgt.)
De Bergen in de zomer, Grasland in lente en herfst, het tropische woud in de winter.
